درباره اریتره

اریتره کشوری است بر کرانه دریای سرخ در شمال شرقی آفریقا. در سال ۱۹۹۳ با جدا شدن از اتیوپی مستقل شد. پایتخت آن اسمره است.

اریتره کشوری بر کرانه دریای سرخ در شمال شرقی آفریقاست که در سال ۱۹۹۳ پس از جدایی از اتیوپی مستقل شد. این کشور بیش از ۹۰۰ کیلومتر در کرانه دریای سرخ ساحل دارد. نام اریتره از واژه‌ای یونانی به معنای «سرزمین سرخ» گرفته شده‌است.

مساحت اریتره ۱۱۷٬۶۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن نزدیک به ۶ میلیون نفر است. برآورد می‌شود که حدود ۵۰ تا ۶۲٫۵ درصد از مردم اریتره مسیحی (بیشتر ارتدوکس) و ۳۶٫۵ تا ۵۰ درصد مردم این کشور مسلمان سنی هستند.[۱]

تیگرینیا، عربی و انگلیسی در این کشور حالت زبان‌های رسمی را دارند. تیگرینیا زبانی است از ریشه سامی.

تنگه راهبردی باب‌المندب راه تماس آبی اریتره با یمن را تشکیل می‌دهد. اریتره و اتیوپی بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ میلادی درگیر جنگ مرزی تمام‌عیار بودند که حدود ۸۰ هزار کشته برجا گذاشت.

تاریخ :

مستعمره ایتالیایی اریتره از نواحی ساحلی اتیوپی و زمین‌های مورد ادعای ترکان عثمانی در ۱۸۹۰ ایجاد شد. اریتره به صورت پایگاهی برای تسخیر اتیوپی (۱۹۳۵ تا ۱۹۳۶) از سوی ایتالیا استفاده گردید. در ۱۹۴۱ زمانی که ایتالیایی‌ها از شرق آفریقا اخراج شدند، تحت حکومت بریتانیا درآمد.

در ۱۹۵۲ این سرزمین به صورت ایالتی خودمختار با اتیوپی تشکیل فدراسیون داد ولی الحاق آن به عنوان یکی از استان‌های اتیوپی در ۱۹۶۲ شورشی را بر ضد اتیوپی آغاز کرد که تا ۱۹۹۲ به طول انجامید.

تاریخ‌نگاران در اریتره می‌گویند که اریتره به عنوان «کشوری مستقل» تحت‌الحمایه ایتالیا بود و این امپراتور هایلی سلاسی بود که از قطعنامه سازمان ملل تخطی کرد و این قلمرو را در سال ۱۹۶۲به عنوان یک استان جدید به اتیوپی ملحق کرد.[۲]

در ۱۹۷۷ چریک‌های اریتره‌ای این سرزمین را تقریباً به‌طور کامل از وجود نیروهای اتیوپی پاکسازی کردند، ولی دولت مارکسیست اتیوپی به رهبری سرهنگ منگستو با استفاده از سلاح‌های شوروی به جنگ پرداخت و در سال بعد وضعیت را بر عکس کرد. جبهه آزادیبخش خلق اتیوپی با جبهه آزادیبخش تیگره اتیوپی در سرنگونی منگیستو در ۱۹۹۱ مؤثر بود و در آن سال اریتره عملاً از اتیوپی جدا گشت.

جبهه آزادیبخش خلق اریتره (EPLF) کنترل اریتره را در مه ۱۹۹۱ در دست گرفت و دولت انتقالی را تا زمان تصویب قانون اساسی این کشور اداره کرد.

همه‌پرسی در اریتره در آوریل ۱۹۹۳ با اکثریتی جامع استقلال را مورد تأیید قرار داد و طبق برنامه این سرزمین در ۲۴ مه ۱۹۹۳ به استقلال کامل رسید.

درگیری‌های اتیوپی – اریتره

درگیری‌های اتیوپی و اریتره پس از استقلال این کشور نیز ادامه یافت و در مه ۱۹۹۸ منطقه شرق آفریقا شاهد درگیری مرزی میان ارتش اریتره و اتیوپی بود که بهانه اولیه این جنگ ادعای ارضی بر سر یک منطقه مرزی به مساحت ۴۰۰ کیلومتر مربع بود که به نظر فاقد ارزش اقتصادی و جایگاه راهبردی نیز بود.

این درگیری مرزی دو طرف را متحمل تلفات جانی و مادی فراوانی کرد و سرانجام در فوریه ۲۰۰۱ دو طرف در الجزیره توافقنامه آشتی و آتش‌بس را امضا کردند، اگرچه پس از آن نیز به دلیل عدم اجرای کامل این توافقنامه روابط دو کشور متشنج بود.

کمیسیون ترسیم خطوط مرزی در لاهه، در سال ۲۰۰۲ حکمی صادر کرد که طبق آن دهکده بدمه، مکانی که درگیری مرزی میان دو کشور در آن آغاز شد، متعلق به اریتره اعلام شد.[۳]

سیاست :

جبهه آزادیبخش خلق اریتره (EPLF) کنترل اریتره را در مه ۱۹۹۱ در دست گرفت و دولت انتقالی را تا زمان تصویب قانون اساسی اداره می‌کند. حکومت قانونی چند حزبی از ۱۹۹۵ بر پا گشته‌است.

تقسیمات کشوری :

منطقه مرکزی
منطقه آنسبا
منطقه گاش-بارکا
منطقه جنوبی
منطقه دریای سرخ شمالی
منطقه دریای سرخ جنوبی

جغرافیا :

اریتره از شمال و غرب با سودان، از جنوب با اتیوپی و جیبوتی و از شرق با دریای سرخ هم‌مرز است.

بیش از ۹۰۰ کیلومتر در کرانه دریای سرخ ساحل دارد.

مجمع‌الجزایر دهلک در نزدیکی بندر مصوع در دریای سرخ قرار دارد.

اریتره از لحاظ طبیعی دنباله فلات مرتفع اتیوپی است، با این حال جلگه‌های پست ساحلی نیز در این کشور وجود دارد.

آب‌وهوای اریتره در نواحی کرانه دریای سرخ گرم و بیابانی است ولی در بلندی‌های مرکزی این کشور خنک‌تر و مرطوب‌تر است.

در مناطق تپه‌ای و پست‌تر نیز شرایط نیمه‌بیابانی حاکم است.

فصل بارندگی بیشتر بین ماه‌های فوریه تا آوریل است و بیشترین میزان بارش، به‌جز در نوار ساحلی، بین ژوئن تا سپتامبر دیده می‌شود.

شهرهای عمده اریتره مصوع، عصب و کرن است.

رود مهم: برکه (فصلی)
بلندترین نقطه: قله رامو با ارتفاع ۲۱۳۰ متر.

بزرگترین شهرها

شهرهای اصلی اریتره Geonames
	رتبه	نام شهر	استان	جمعیت
اسمره کرن	۱	اسمره	مرکزی	۶۵۰٬۰۰۰
	۲	کرن	آنسبا	۸۲٬۱۹۸
	۳	مصوع	دریای سرخ شمالی	۵۳٬۰۹۰
	۴	عصب	دریای سرخ جنوبی	۲۸٬۰۰۰
	۵	مندفرا	منطقه جنوبی	۲۵٬۳۳۲
	۶	بارنتو	گاش-بارکا	۱۵٬۸۹۱
	۷	ادی کیه	منطقه جنوبی	۱۳٬۰۶۱
	۸	اد	دریای سرخ جنوبی	۱۱٬۲۵۹
	۹	دکمهاره	منطقه جنوبی	۱۰٬۹۵۹
	۱۰	آگوردات	گاش-بارکا	۸٬۸۵۷

اقتصاد :

جنگ جدایی طلبانه ۳۰ ساله اقتصاد را متلاشی کرده‌است. نیروی کار عمدتاً در بخش کشاورزی اشتغال همچنین به پرورش دام برای پوست (کالای عمده صادراتی) می‌پردازد. بارندگی ناکافی و غیرقابل اعتماد خطر دائمی است. منبع عمده طبیعی نمک است.

مردم :

فرهنگ :

آموزش

میزان باسوادی: ۷۱٪.
سنین تحصیل اجباری: تحصیل برای حداکثر ۱۲ سال از سن ۶ سالگی رایگان است ولی اجباری نیست.
تعداد دانشگاه: ۱

منبع : ویکی پدیا

Short Link: