فیجی
درباره فیجی
فیجی با نام رسمی جمهوری جزایر فیجی یک کشور جزیره‌ای در منطقهٔ ملانزی در اقیانوس آرام جنوبی است که در ۲ هزار کیلومتری جزیرهٔ شمالی زلاندنو قرار گرفته‌است. پایتخت و بزرگ‌ترین شهر فیجی شهر سووا است. در فیجی سه زبان انگلیسی، فیجیایی و هندی فیجی رسمیت دارند. جمعیت فیجی ۸۶۰ هزار نفر و واحد پول آن دلار فیجی است که در حال حاضر (می 2018) هر دلار فیجی معادل حدود 48 سنت آمریکایی می‌شود. ۶۵ درصد مردم این کشور مسیحی، حدود ۲۸ درصد هندو و ۶ درصد نیز مسلمان‌اند.
نزدیکترین همسایگان آن از غرب وانوآتو، از جنوب غرب کالدونیای جدید ِ فرانسه، از جنوب شرق جزیرهٔ کرمادچ نیوزیلند، از شرق ساموآ، از شمال شرق جزایر والیس و فوتونایِ فرانسه و از شمال تووالو است. این کشور از ۳۲۲ جزیره و ۵۳۳ صخره تشکیل شده‌است. تنها ۱۰۶ جزیره آن مسکونی هستند و ۸۷ درصد جمعیت کشور در دو جزیره اصلی زندگی می‌کنند.
در سده‌های هفدهم و هجدهم میلادی هلندی‌ها و بریتانیایی‌ها فیجی را کشف کردند که تا سال ۱۹۷۰ مستعمرهٔ بریتانیا به‌شمار می‌رفت. فیجی با توجه به جنگل‌های بسیار، منابع زیرزمینی و ذخایر ماهیان، یکی از پیشرفته‌ترین اقتصادهای منطقهٔ اقیانوسیه را داراست. امروزه مهمترین منبع تجارت خارجی این کشور گردشگری و صادرات شکر است.
جمهوری فیجی در حال حاضر رئیس گروه ۷۷ است. فیجی از اعضای جدید جنبش غیرمتعهدها است و پس از استرالیا، نیوزیلند و پاپوآ گینه نو، چهارمین کشور بزرگ حوزه اقیانوسیه محسوب می‌شود.[۱]
تاریخ :
سفال‌های بدست آمده از شهرهای فیجی نشان می‌دهد این جزایر از ۱۰۰۰ تا ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح مسکونی بوده‌است اما مسئله مهاجرت اقیانوس آرام هم هنوز مطرح است. فیجی از سده ۱۸ به دست بریتانیا افتاد و در سال ۱۸۷۴ مستعمرهٔ این کشور گشت، فیجی در ۱۰ اکتبر ۱۹۷۰ از بریتانیا اعلام استقلال کرد.
بسیاری بر این باورند که اهالی فیجی از جنوب شرقی آسیا و از طریق اندونزی به این کشور آمده‌اند، یعنی از زمانی که جزایر ملانزی و پلی‌نزی متحد شدند و یک جامعه توسعه یافته را پیش از رسیدن اروپایی‌ها، پدیدآوردند.
نخستین گروه اروپایی‌های کاشف فیجی در سال ۱۶۴۳ به رهبری «آبل تاسمان» هلندی پای به این جزیره گذاشتند و سپس در سال ۱۷۷۴ کاپیتان انگلیسی «جیمز کوک» کار آنها را دنبال نمود. اما معتبرترین روایت، مربوط به کشف فیجی توسط کاپیتان «ویلیام بلای» در سال ۱۷۸۹ است.
بازرگانان و دریانوردان اروپایی و استرالیاییان نخستین گروه‌هایی بودند که به این کشور آمدند و در آن اقامت گزیدند. مبلغان مذهبی در اوایل سده ۱۹ به فیجی آمدند و پادشاه فیجی در سال ۱۸۵۴ به آیین مسیحیت گروید. در در این هنگام آدم‌خواری ملغی گردید و جنگ‌های قبیله‌ای پایان یافت. در تاریخ ۱۰ اکتبر ۱۸۷۴ فیجی به مستمره بریتانیای بزرگ تبدیل شد و از سال ۱۸۷۹ تا ۱۹۱۶ کارگران هندی به این جزیره آمدند و در کشتزارهای نیشکر به کار مشغول شدند. این کارگران بعدها به مزرعه‌داران و بازرگانان مستقل تبدیل شدند به‌طوری که هندی‌ها هم‌اکنون کنترل بازرگانی فیجی را در اختیار دارند.
سیاست :
فیجی تا پیش از کسب استقلال در سال ۱۹۷۰، مستمره بریتانیا بود. در این کشور در سال ۱۹۸۷ نظام جمهوری را پذیرفت و طبق قانون اساسی سال ۱۹۹۷ نظامی دموکراتیک بر آن حاکم شده‌است. رئیس جمهور توسط شورای عالی رؤسا انتخاب می‌شود و قدرت اجرایی در دست وی است. دوره ریاست جمهوری ۵ سال است.
ژنرال سیتیونی رابوکا که دو ارتش در رهبری می‌کرد طی کودتایی در سال ۱۹۸۷ به قدرت رسید، در همین سال در فیجی نظام جمهوری برقرار گردید. راتو سیر کامیسسه مارا در سال ۱۹۹۴ رئیس جمهور فیجی شد، رئیس جمهور سابق، ژنرال سیتیونی رابوکا از حزب سیاسی فیجی نیز در سال ۱۹۹۲ در اولین انتخابات بعد از کودتا به سمت نخست وزیری رسید. در سال ۲۰۰۰ میلادی راتو ژوزفا ایلوئیلو رئیس جمهور و لایسنیا کاراسه نیز به عنوان نخست وزیر انتخاب شدند.
جغرافیا :
فیجی در قلب اقیانوس آرام و در نیمه‌راه بین خط استوا و قطب جنوب و بین طول جغرافیایی ۱۷۵ و ۱۷۸ غربی و عرض ۱۵ و ۲۲ جنوبی واقع شده‌است. این کشور در تقاطعی واقع شده که مستقیماً به شمال نیوزیلند و غرب استرالیا یعنی دو کشور اصلی اقیانوس آرام منتهی می‌شود و در پیرامون آن سایر جزایر اقیانوس آرام هم‌چون تونگا، ساموآ، وانوآتو و کالدونیای جدید قرار دارند.
مساحت فیجی ۱۸٬۲۷۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۸۵۳٬۴۴۵ نفر است. فیجی از بیش از ۳۰۰ جزیره تشکیل شده‌است و به صورت مجمع الجزایر می‌باشد. جمعیت فیجی اکثراً بین بومیان فیجی و نژاد هندی تقسیم شده‌است. بیشتر جمعیت فیجی در دو جزیرهٔ ویتی لوو[۲] و وانوآ لوو[۳] ساکن هستند. از شهرهای مهم فیجی می‌توان به، لائوتوکا[۴] ۵۲٬۲۲۰ نفر، نادی[۵] ۴۲٬۲۸۴ نفر، لاباسا[۶] ۲۷٬۹۴۹ نفر و نائوسوری ۲۰۰۰ نفر اشاره کرد.
دو جزیره اصلی فیجی عبارتند از «ویتی لوو» با ۱۰۴۲۹ کیلومتر مربع و «وانا لووو» با ۵۵۵۶ کیلومتر مربع که مجموعاً حدود ۸۷ درصد مساحت زمین این کشور شامل می‌شوند. بالغ بر ۸۳ درصد زمین‌ها در مالکیت بومیان فیجی، ۹ درصد در مالکیت دولت و ۸ درصد بقیه نیز سرزمین آزاد می‌باشند. تنها ۱۶ درصد خاک این کشور قابل کشت است که عمدتاً در دشت‌ای ساحلی، دلتای رودخانه‌ها و دره‌ها واقع شده‌اند.
فیجی دارای آب و هوای استوایی با دو فصل اصلی گرم و مرطوب از ماه نوامبر تا آوریل و فصل خنک و خشک، از ما مه تا اکتبر است و در تمام طول سال، بادهایی بر فراز فیجی می‌وزد که باعث تعدیل هوا می‌شود و میانگین دمای هوا از ۲۲ درجه سانتی‌گراد در ماه‌های خنک سال تا ۲۶ درجه در ماه‌های گرم، در نوسان است. پایتخت این کشور شهر سووا با ۱۷۲۳۹۹ نفر جمعیت می‌باشد.
تقسیمات کشوری :
فیجی به چهار ناحیه تقسیم شده که این نواحی جمعاً به ۱۴ استان تقسیم شده‌اند. جزیره روتوما و متعلقات آن حالت خودمختار دارد و خارج از این تقسیمات کشوری قرار می‌گیرد.
| محل | ناحیه | مرکز | استان‌ها |
|---|---|---|---|
 |
مرکزی | سووا | ۵ استان: نایتاسیری، ناموسی، ریوا، سروآ، و تایلوو. |
 |
شرقی | لووکا | کاداوو، لائو، لومایویتی. |
 |
شمالی | لاباسا | بوآ، کاکادرو، ماکوآتا. |
 |
غربی | لاتوکا | با، نادروگا-ناوسا، را. |
اقتصاد :
واحد پول فیجی، دلار با واحد جزء (سنت) نام دارد. 1FJD = 0.48 US Dollar (در می 2018) صادرات فیجی را، شکر، طلا، نارگیل و زنجبیل دربر می‌گیرد. فیجی از اعضای کشورهای مشترک‌المنافع به‌شمار می‌رود.
مردم :
۵۲٪ نژاد این کشور را فیجیایی (بومیان فیجی)، ۴۱٪ را نیز هندی‌ها تشکیل می‌دهند، همچنین دین ۵۶٪ مردم فیجی مسیحی، ۳۳٪ هندو و ۶٪ نیز مسلمان است. زبان‌های رسمی فیجی را، انگلیسی، فیجیایی و هندی تشکیل می‌دهند.
فرهنگ :
فرهنگ فیجی ترکیبی غنی از فرهنگ بومی، چینی، اروپایی و هندی شامل دموکراسی اجتماعی، زبان، غذا (عمدتاً غذاهای دریایی و سبزیجات)، پوشاک محلی، سیستم اعتقادی، معماری، هنر، صنایع دستی، موسیقی و رقص و ورزش است.
گردشگری :
فیجی به مقدار قابل توجهی دارای گردشگر است که از جزایر نادی و دنارو دیدن می‌کنند. این کشور دارای مقدار زیادی امکان غواصی و دیدن کرانه‌های مرجانی است که از جاذبه‌های گردشگری این کشور به‌شمار می‌آیند. بودجه زیادی صرف بازکردن استراحتگاه‌ها در مناطق دور افتاده جهت افزایش گردشگری انجام شده‌است.[۷]
منبع : ویکی پدیا
Short Link:
